ΦΩΝΗ ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ (part 2)

Σε όσους τρώνε κους κους. Κοίτα. Καταλαßαίνω ότι σ' αρέσει η λέξη κους κους. Και ξερώ ότι αν µπορούσες, θα αποκαλούσες κους κους ΟΛΑ τα φαγητά. Άκου τι γίνεται όµως. Πρώτον: ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΙΣΙΟ! Οι κόκκοι του είναι πολύ χοντροί για να τους καταπιείς και πολύ ψιλοί για να τους µασήσεις. Και δεύτερον: Δε λέγεται κους κους. Λέγεται ΠΛΗΓΟΥΡΙ! Ξενέρωσες;

Σε όσους έχουν στο αµάξι µούφα ηχοσύστηµα και παρόλα αυτά το παίζουν στη διαπασών: Τα µαµίσια ηχεία που έχεις φτιαχτήκαν για να παίζουν Μελωδία FM, όχι σαϊκεντέλικ! Από µια ένταση και πάνω ψαλιδίζουν τον ήχο, οπότε ούτε εσύ ακούς τίποτα, ούτε εµείς. Δε σπας αυτιά, σπας αρχίδια! Χαµήλωσέ το.



Σ' αυτούς που αντί για «καρτούν» ή «παιδικά» λένε «µίκι µάους»: Όποιον ξανακούσω να λέει «ο µικρός ßλέπει µίκι µάους» ή «Σάßßατο πρωί το Σταρ ßάζει µίκι µάους» και είναι κάτω των 70, οπότε ΞΕΡΕΙ ότι ßγήκαν κι άλλα καρτούν µετά το Μίκι Μάους, θα τον καρφώσω στο µήλο του Αδάµ µε µπετόßεργα!

Στους παπάρες που τους ζητάς να σε ßγάλουν µια φωτογραφία και σε κοιτάνε σα να τους ζήτησες να εξουδετερώσουν ßόµßα: «Ποιο πατάαααωωωωωωωωω;». Πατάς το κουµπί που δεν έχει αλλάξει ΠΟΤΕ θέση από τότε που εφευρέθηκε η φωτογραφία! ΠΑΝΩ ΔΕΞΙΑ! Άχρηστε! Να αγοράζεις κινητό µε 3 κάµερες πάνω ξέρεις όµως. Μπούρτζο µαλάκα στρουγκανόßλαχε!

Στους κωλο-σπασίκλες που πέρασαν πρώτοι Ιατρική και λένε ότι δε διάßαζαν συνέχεια: Κλασικά, συνέντευξη στις ειδήσεις: «Διάßαζα, αλλά έßγαινα κι έξω.». Ναι, έßγaινες. Έßγαινες απ' το δωµάτιο να δώσεις στη µάνα σου τον κουßά µε τα σκατά για να στον αδειάσει.

VAGGOS

ΦΩΝΗ ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ(ΜΕ ΧΙΟΥΜΟΡ ΠΑΝΤΑ).......

Σε όσους δεν έχουν λεφτά να κωλοφτιάξουν αµάξι αλλά παρόλα αυτά προσπαθούν: Είναι που είναι αυτή η ασχολία για τον πούτσο. Τουλάχιστον κάντο σε αµάξι που να αξίζει την αναßάθµιση. Αν σ' αφήναµε, εσύ θα 'ßαζες ζάντες και στην τοστιέρα σου! Ή κάνεις κάτι ολοκληρωµένα ή δεν το κάνεις καθόλου. Και όχι, το Σταρλετάκι των 900 κυßικών της µαµάς µε τα µπλε φωτάκια στα µπεκ των υαλοκαθαριστήρων ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΩΛΟΦΤΙΑΓΜΕΝΟ!

Σε όσους δεν ξεκολλάνε το διάφανο αυτοκολλητάκι απ' την οθόνη καινούργιου κινητού: Αν ο κατασκευαστής δεν ήθελε να το ßγάλεις, το αυτοκόλλητο δε θα είχε αυτή την ακρούλα που ξέχει λίγο! Στην ίδια κατηγορία ανήκουν αυτοί που δεν ßγάζουν τελείως το χρυσόχαρτο απ' το ßούτυρο. Δεν είναι δεύτερο προστατευτικό καπάκι! Είναι µια αηδία που όσο την κρατάς, τόσο πασαλείφεται µε ßούτυρο και µου κόßει την όρεξη!

Σε όσους έχουν hands-free και µιλάνε κρατώντας το κινητό στο ύψος του στήθους µε το ένα χέρι και το µικρόφωνο του hands free κοντά στο στόµα µε το άλλο χέρι: Για να καταλάßω... µέχρι χθες χρησιµοποιούσες ένα µόνο χέρι για να µιλάς στο κινητό. Οπότε παίρνεις hands free για να µη χρησιµοποιείς κανένα. Και τελικά καταλήγεις να χρησιµοποιείς και τα δύο. ΟΚ. Λογικό.

Στις σκυλούδες που ακούνε Χατζηγιάννη και το θεωρούν ροκ ξεκάρφωµα: Α, ναι! Κι ο Κοργιαλάς είναι γκοθάς, σωστά; Δεν ξεγελάς κανέναν Γωγώ, Φωφώ, Ζωζώ. Λυπάµαι.

Σ' αυτούς που το τηλεκοντρόλ το λένε «κοµπιούτερ»: Το κοµπιούτερ είναι ή ο υπολογιστής ή το κοµπιουτεράκι τσέπης ή αυτό που έχουνε στη ΝΑΣΑ και πιάνει 3 δωµάτια. Αν αλλάζεις κανάλι µε ένα απ' τα παραπάνω, πες µου κι εµένα πώς το κάνεις.

VAGGOS

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΓΙΑΝΝΙΩΤΗ ΡΟΤΑΡΙΑΝΟΥ

ΔΙΕΘΝΗΣ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ ΘΟΔΩΡΗ ΑΛΕΞΙΟΥ

Στις 1 - 3 Απριλίου πραγματοποιήθηκε στο Ντουμπάι των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων η Παγκόσμια Διάσκεψη για την Καινοτομία και την Επιχειρηματικότητα - WSIE (www.wsie.org) υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ), της Αφρικανικής Ένωσης, του Kauffmann Foundation καθώς και πολλών άλλων παγκόσμιων και εθνικών οργανισμών.

Την τριήμερη Διάσκεψη πλαισίωσαν 55 εξέχοντες ομιλητές από τον χώρο της Επιχειρηματικότητας, των κυβερνητικών οργανισμών, της διανόησης και της τέχνης, μεταξύ των οποίων o Angel Gurria, Γενικός Δ/ντης του ΟΟΣΑ, ο Michael Ahern, Υπουργός Καινοτομίας της Ιρλανδίας, ο Vincent KAREGA, Υπουργός Βιομηχανίας και Προώθησης Επενδύσεων της Ρουάντα, ο Dr. Neil G.Turok, καθηγητής του Παν/μίου του Cambridge, ο καθ. Piero Formica της Διεθνούς Ακαδημίας Επιχειρηματικότητας, η Lizbeth Goodman, Δ/ντρια του SMARTlab Digital Media Institute, , η κα Danah Zohar, Φιλόσοφος και Συγγραφέας, ο Swami Parthasarathy, ιδρυτής και δάσκαλος της Vendata Academy και πολλοί.

Κατά την διάρκεια της Διάσκεψης απονεμήθηκε η διάκριση "The most innovative people award - Inspiring Ideas" σε 17 άτομα από όλο τον κόσμο. Τα 17 αυτά άτομα αποτελούν πλέον την ομάδα των "Innovivors". Η ομάδα αυτή αναλαμβάνει να υποστηρίξει καινοτόμες ιδέες για την προώθηση της επιχειρηματικότητας και της ειρήνης σε λιγότερο αναπτυγμένες περιοχές του πλανήτη μας υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, του ΟΟΣΑ και άλλων διεθνών οργανισμών.

Η επόμενη συνάντησή των Innovivors θα είναι τον Ιούλιο στην Νέα Υόρκη ενώ ξεχωριστή τιμή θα τους απονεμηθεί το Φθινόπωρο από το Διοικητικό Συμβούλιο της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας σε ειδική εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στο χώρο του Ιδρύματος αυτού.

Μεταξύ των 17 Innovivors είναι και το μέλος του Ροταριανού Ομίλου Ιωαννίνων, ο φίλος Θοδωρής Αλεξίου, ο οποίος κατέθεσε το παρακάτω κείμενο κατά την διάρκεια της απονομής της διάκρισης:

ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ

Κυρίες και Κύριοι,

Αισθάνομαι ιδιαίτερη τιμή που βρίσκομαι μπροστά σας κι έχω την ευκαιρία να εκφράσω τις απόψεις μου σε ένα τόσο εκλεκτό ακροατήριο.

Η έννοια της «καινοτομίας» έχει συνδεθεί στις μέρες μας αποκλειστικά με την επιχειρηματικότητα. Η σύνδεση αυτή είναι τόσο έντονη που ουσιαστικά έχει θέσει στο περιθώριο κάθε άλλη εναλλακτική προσέγγιση της έννοιας αυτής.

Κι όμως. Να που βρισκόμαστε σήμερα στο φιλόξενο Dubai να συζητούμε για μια άλλη θεώρηση της καινοτομίας. Αυτή της συμβολής στην παγκόσμια ειρήνη, σε μία εποχή που η ίδια η ειρήνη κατάντησε καινοτομία.

Ας μιλήσουμε λοιπόν για την Ειρήνη που μας φέρνει την καινοτομία καθώς επίσης και για την καινοτομία που μας δίνει ειρήνη:

Οι δύο αυτοί όροι, καινοτομία και ειρήνη, έχουν δύο κοινά χαρακτηριστικά: το πρώτο είναι ότι έχουν μια διττή διάσταση: μια φανερή, κοινωνική διάσταση και μια κρυφή, προσωπική. Το δεύτερο είναι, ότι για την εφαρμογή και των δύο πρέπει πρώτα να προηγηθεί πόλεμος. Πόλεμος που πολλές φορές μπορεί να είναι ιδιαίτερα καταστροφικός.

Επιτρέψτε μου όμως να αναλύσω για λίγο τα δύο παραπάνω σημεία.

Τόσο η καινοτομία όσο και η ειρήνη έχουν προφανή εφαρμογή (επίπτωση? επίδραση?) στην επιχειρηματικότητα και την κοινωνία. Γνωρίζουμε όμως πολύ καλά, και η παγκόσμια πολιτική, στρατιωτική και οικονομική ιστορία των δύο τελευταίων αιώνων μας το έχει διδάξει, ότι κανένα κράτος το οποίο δεν μπόρεσε να αποκαταστήσει πρώτα την ειρήνη στο εσωτερικό του δεν έχει μπορέσει να έχει μακροχρόνια ειρηνικές σχέσεις με τα γειτονικά του κράτη. Επίσης, κανένα κράτος που δεν έχει αναπτύξει την καινοτομία στο εσωτερικό του δεν έχει μπορέσει, φυσικά, να εξάγει καινοτομία. Με άλλα λόγια, κάθε κράτος, όπως και κάθε άνθρωπος, δεν μπορεί να δώσει παρά μόνο από αυτό που έχει.

Και αυτό που έχει δεν απορρέει από κάπου αλλού παρά από τον ίδιο τον εαυτό του. Επομένως, δίνει –τελικά- αυτό που είναι.

Έτσι λοιπόν, εάν θέλουμε τόσο οι χώρες μας όσο και εμείς οι ίδιοι να έχουμε την δυνατότητα να ζήσουμε ειρηνικά αλλά και να βαδίσουμε προς ένα καλύτερο μέλλον μέσω της καινοτομίας, πρέπει να αναπτύξουμε αυτές τις αρχές μέσα μας. Μέσα στα κράτη μας, στις επιχειρήσεις μας, στους εαυτούς μας. Ιδιαίτερα σε ότι αφορά την καινοτομία, πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτός ο όρος δεν αφορά μόνο τα τεχνολογικά επιτεύγματα. Αφορά κυρίως έναν ολόκληρο τρόπο σκέψης και ζωής. Ένα τρόπο σύμφωνα με τον οποίο είναι κανείς ανοιχτός σε νέες ιδέες και νέες απόψεις και δεν τις απορρίπτει παρά μόνο αφού τις περάσει από το κριτήριο της καθαρής και αμερόληπτης λογικής. Αφορά την ανεκτικότητα, την ευελιξία και την διάθεση για αλλαγή. Αφορά τον σεβασμό στις παραδόσεις αλλά και τον εκσυγχρονισμό του σημερινού ανθρώπου. Αφορά την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας αλλά και την συνεργασία με τους άλλους.

Κι αυτό με φέρνει στο δεύτερο κοινό χαρακτηριστικό που έχουν η ειρήνη και η καινοτομία: Τον Πόλεμο! Οι αρχαίοι Λατίνοι έλεγαν «Si vis pacem, para bellum», εάν θέλεις ειρήνη, προετοιμάσου για πόλεμο.

Ακούγεται περίεργο αλλά η επίτευξη και των δύο αυτών στόχων, της ειρήνης και της καινοτομίας, απαιτεί μάχες και μάλιστα όχι τόσο εξωτερικές όσο εσωτερικές. Απαιτεί πόλεμο με τις κατεστημένες ιδέες και αντιλήψεις, πόλεμο με τις ομάδες συμφερόντων, πόλεμο ακόμη και με τον ίδιο μας τον εαυτό. Και το πιο «αστείο» είναι ότι το μακροπρόθεσμο συμφέρον όλων αυτών που αντιδρούν τόσο στην ειρήνη όσο και στην καινοτομία είναι ακριβώς η θεμελίωση της ειρήνης και η ανάπτυξη της καινοτομίας.

Ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Ηράκλειτος είχε πει την μυστηριώδη φράση «Πόλεμος Πατήρ Πάντων» και εμείς, με το κληρονομικό δικαίωμα του Έλληνα, θα συμπληρώσουμε: «Ειρήνη, Μήτηρ Πάντων».

Η φράση εκείνη του Ηράκλειτου πολλές φορές έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης από πολεμοκάπηλους.

Κι όμως, είχε μια πολύ βαθύτερη - και γι' αυτό - διαφορετική έννοια: Εάν κανείς θέλει να γεννήσει κάτι νέο, πρέπει να πολεμήσει τις κατεστημένες και στάσιμες ιδέες, τις συντηρητικές απόψεις, τις δυσμενείς συνθήκες, τα οπισθοδρομικά ήθη και έθιμα, αλλά ακόμη και με τον ίδιο τον εαυτό του, τις προκαταλήψεις του, τις συνήθειές του, τις εξαρτήσεις του, τις φοβίες του, τις ανασφάλειές του ... Πόση σοφία, πόση καινοτομία κρύβουν κάποια λόγια των αρχαίων μας προγόνων! Την σοφία που μας διδάσκει πώς να μετατρέψει κανείς τον εσωτερικό του πόλεμο σε ειρήνη για το περιβάλλον του.

Ας πολεμήσουμε, λοιπόν, ενάντια στους «κακούς» εαυτούς μας, τους στατικούς και στάσιμους εαυτούς μας, τους βολεμένους εαυτούς μας, ενάντια σε ότι μας κρατάει πίσω, ενάντια σε ότι αντιστέκεται στην δημιουργία ενός καλύτερου μέλλοντος. Ας πολεμήσουμε, όμως, όχι με τις εχθροπραξίες, τις αντιπαραθέσεις και τους ανταγωνισμούς, που εξουθενώνουν και εξαθλιώνουν τα άτομα, τις ομάδες, τα έθνη και τους λαούς, αλλά με τις καινοτομίες που θα φέρουν την ευημερία, την ευτυχία, την πρόοδο, τόσο στο άτομο όσο και στο σύνολο, γιατί ο άνθρωπος είναι καλός όταν είναι ευτυχισμένος.

Ό,τι κι αν κάνουμε, λέει –και έχει απόλυτο δίκιο– ο σύγχρονος μεγάλος διανοητής Deepak Chopra, το κάνουμε γιατί θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι.

Ένας σύγχρονος επιχειρηματίας πρέπει να αναγνωρίζει ότι τόσο η ειρήνη όσο και η καινοτομία πρέπει να αποτελούν τα δύο θεμέλια πάνω στα οποία στήνονται ισχυρές, κερδοφόρες και αειφόρες επιχειρήσεις, με ουσιαστική κοινωνική συνεισφορά και όχι απλά «κοινωνικό προφίλ».

Η εταιρική ειρήνη δημιουργεί την ζωογόνο ατμόσφαιρα όχι μόνο για την αύξηση της παραγωγικότητας αλλά, ακόμα καλύτερα, της δημιουργικότητας.

Η εργασιακή ειρήνη ισορροπεί και σταθεροποιεί την κοινωνία και την πρόοδο.

Η συνεργασία, και όχι η πάλη των τάξεων, εγκαθιστά και σταθεροποιεί την εσωτερική ειρήνη και φέρνει την χαρά στα άτομα και τις κοινωνίες τους.

Η πάλη είναι αναπόφευκτη όταν τα συσσωρευμένα λάθη δημιουργούν το εκρηκτικό μίγμα που ανατινάσσει το κάθε οικοδόμημα που στεγάζει ελπίδες και όνειρα. Γιατί τι είναι ο άνθρωπος χωρίς ελπίδα, χωρίς όνειρά, χωρίς ιδεώδη για ένα καλύτερο κόσμο. Είναι ένας άνθρωπος δυστυχής και γι αυτό επικίνδυνος για τον εαυτό του και τους άλλους.

Αυτή είναι η καινοτομία της ειρήνης.

Γιατί καινοτομία είναι να εκδηλώνεις καθαρά και ανεμπόδιστα αυτό το διαφορετικό, μοναδικό και ανεπανάληπτο που πραγματικά είσαι, να το τελειοποιείς καθημερινά και, τελικά, να το προσφέρεις κάθε στιγμή σαν ως συμπλήρωμα και στους άλλους που εργάζονται και προσπαθούν πάνω στην ίδια κατεύθυνση.

Οι πολιτισμοί μας, οι πατρίδες μας και οι θρησκείες μας έχουν ζήσει αιώνες πολέμων. Είναι πια η σειρά μας να καινοτομήσουμε κηρύσσοντας - αυτή την φορά - τους δικούς μας εσωτερικούς πολέμους, την εσωτερική πάλη, για να πετύχουμε την μεταξύ μας παγκόσμια ειρήνη.

Ας κηρύξουμε λοιπόν, Ανατολή και Δύση, Βορράς και Νότος, Επιχειρηματίες και Εργαζόμενοι, … Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι, Ινδουιστές και Βουδιστές, Άθεοι και Ανιμιστές, όλες οι θρησκείες, όλα τα πολιτεύματα, όλα τα καθεστώτα, όλα τα έθνη, όλοι οι άνθρωποι μαζί, ενωμένοι, ένα νέο Jihad ενάντια σε ότι μας χωρίζει και μας εμποδίζει να προχωρήσουμε σε ένα νέο, ειρηνικό, γεμάτο καινοτομίες μέλλον. Γιατί ένα μέλλον, είναι πραγματικά μέλλον μόνον όταν είναι διαφορετικό, καλύτερο και ανώτερο, από το σήμερα και το χτες μας.

Αυτή θα είναι η μεγάλη πραγματική καινοτομία.

Για τις πατρίδες μας, για τις επιχειρήσεις μας, για τα παιδιά μας, για την καινούργια ανθρωπότητα που έχουμε ευθύνη να στηρίξουμε και να αναδείξουμε.

Η καινοτομία και η ειρήνη απαιτούν το ίδιο πράγμα: Συνειδητούς ανθρώπους καλής θέλησης. Ανθρώπους που ζουν εδώ και τώρα, σεβόμενοι ο ένας τον άλλο και συνεργαζόμενοι μεταξύ τους. Ανθρώπους που διδάσκονται από το παρελθόν, εργάζονται στο παρόν και διαμορφώνουν συνειδητά το μέλλον.

Σχετικά με αυτή την καθημερινή συνειδητότητα, θα ήθελα τελειώνοντας να σας προσφέρω μια μικρή ιστορία της μουσουλμανικής παράδοσης:

Ρώτησαν κάποτε τον Uwais al Qarni:

-Πώς αισθάνεσαι;

Αυτός είπε:

-Σαν κάποιος που ξύπνησε το πρωί και δεν ξέρει αν θα πεθάνει το βράδυ.

Του είπαν:

-Μα αυτές είναι καταστάσεις όλων των ανθρώπων.

Ο Uwais al Qarni απάντησε:

-Ναι, αλλά πόσοι το αισθάνονται;

Σας ευχαριστώ