Στην τράπεζα, για τη φουκαριάρα τη μάνα μου...

Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι κάποιοι καταθέτουν τα χρήματα από παράνομες δραστηριότητες σε αποταμιευτικούς λογαριασμούς ταμιευτηρίου;

Follow the money

Υπάρχουν που λέτε κάτι μυστήριοι που ξεκοκαλίζουν την πρωινή εφημερίδα, πίνοντας έναν και μόνο ελληνικό. Όταν λέμε την ξεκοκαλίζουν, την ξεκοκαλίζουν. Μέχρι τα «κοινωνικά» δηλαδή και κάνουν και σχόλιο. «Τον Θυμάσαι τον Αθηνόδωρο»; Αντί απάντησης λαμβάνουν συνήθως ένα επιφώνημα από τον ομοτράπεζο που έχει απορροφηθεί με τους αριθμούς του λαχείου. Συνεχίζουν όμως ακάθεκτοι με τις γνωστές comme il faut φράσεις. Αυτοί που λέτε οι μυστήριοι έχουν πάντα να σου πουν μια εξωφρενική ιστορία που περνάει στα ψιλά. Συνήθως αφορά κάποιον ρακοσυλλέκτη που πέθανε και η αστυνομία βρήκε στο σπίτι του 6,5 εκατ. ευρώ και το 7% της Εθνικής (σε πραγματικές, χάρτινες μετοχές) ή κάποια γριά που μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο με πόνο στην κοιλιά και έκπληκτοι οι γιατροί ανακάλυψαν ότι ο πόνος προήλθε από ένα σακούλι λίρες που είχε δεμένο πάνω της τα τελευταία 50 χρόνια και την πίεζε ασφυκτικά όσο γέμιζε.

Εκτός από τους πρωταγωνιστές τέτοιων ιστοριών και κάποιους πρωταγωνιστές σε ελληνικά δράματα της δεκαετίας του ΄50 (για τη φουκαριάρα τη μάνα μου), δεν έχω δει κάποιον με λεφτά που να τα κουβαλάει διαρκώς πάνω του. Ομοίως δεν έχω δει κανέναν με πολλά λεφτά που να τα έχει αφήσει σε κάποιο ταμιευτήριο και να πηγαίνει για ενημέρωση των τόκων κάθε πρώτη του μήνα. Πολύ περισσότερο, αν κάποιος έχει βγάλει τα λεφτά με τρόπο που ενδεχομένως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «μη σύννομος», είμαι βέβαιος ότι θα φρόντιζε να καλύψει τα ίχνη του με λίγη άμμο, ή τουλάχιστον να είχε εξασφαλίσει ότι αν ποτέ σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και οι διωκτικές αρχές αποφασίσουν να ακολουθήσουν το ρητό «follow the money», να μην φτάσουν έξω από την πόρτα του σπιτιού του.

VS

Όταν οι αρχές δεν πονηρεύονται

Τι τα θέλεις όμως, άλλες εποχές και άλλες παραστάσεις, οδήγησαν τις «αγνές» διωκτικές αρχές σε μια κίνηση-ματ, εναντίον όσων θεωρούν ότι ενεπλάκησαν στο σκάνδαλο Siemens. Πολλούς μήνες μετά τις πρώτες αποκαλύψεις και ενώ συνέβησαν σημεία και τέρατα σε μία υπόθεση «υπερπαραγωγή», οι αρχές θεωρούν ότι έπιασαν στον ύπνο τους εμπλεκόμενους και δέσμευσαν τραπεζικούς λογαριασμούς, χρηματοπιστωτικά προϊόντα και τίτλους για 34 πρόσωπα που φέρεται να έχουν εμπλακεί στη συγκεκριμένη υπόθεση. Ακόμη και αν κάποιος απ' αυτούς είχε πάρει πράγματι μίζα θα έπρεπε να είναι ιδιαίτερα αφελής για να έχει μπει ένα πρωί στο συνοικιακό υποκατάστημα και να άνοιξε έναν λογαριασμό στο όνομά του, με συν-δικαιούχο τη σύζυγο (για την κακιά ώρα).

Ακόμη όμως και να υποθέσουμε ότι ήταν τόσο αφελής το 2004 ή προηγουμένως όταν πήρε τη μίζα, και τα έβαλε προσωρινά στον τόκο μέχρι να δει τι θα τα κάνει, όλο αυτό το διάστημα που η υπόθεση συγκέντρωνε τα φώτα της δημοσιότητας, δεν σκέφτηκε να εξαφανίσει τα πειστήρια του εγκλήματος; Οι πιθανότητες να φτάσουν οι διωκτικές αρχές στην ανακάλυψη ενός προσώπου που και μίζα πήρε και είχε τα λεφτά στην τράπεζα με βιβλιάριο είναι λίγες, για να μην πω μηδαμινές. Ακόμη και αν υπάρξει κάποιος, θα είναι ασήμαντος για το μέγεθος της υπόθεσης. Ούτε «πρώην βουλευτής», ούτε μεγαλοστέλεχος. Αν υπάρξει θα είναι κάποιος τόσο «μικρός» που την είδηση θα διαβάσουν μόνον όσοι ξεκοκαλίζουν τις εφημερίδες. «Είδες ο Δωρόθεος, την έκανε την μπάζα του». «Χμμφ» και δώστου μια ρουφηξιά απ' τον ελληνικό...

Σταμάτης Ζαχαρός